«Η ΔΑΚΕ Ι.Τ. εκφράζει την αλληλεγγύη και τη διαχρονική στήριξή της στον τιτάνιο αγώνα των εργαζομένων και των Σωματείων της ΛΑΡΚΟ απέναντι στον «ξαφνικό θάνατο» της Επιχείρησης και την καθολική απόλυση 1.200 εργαζομένων που οδηγούνται στην ανεργία, τη μερική ή την απόλυτη φτώχεια».
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΑΚΕ Ι.Τ.
Συνέχιση Παραγωγικής Λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ
Διασφάλιση Θέσεων Εργασίας και των υπηρετούντων εργαζομένων
Η ΛΑΡΚΟ αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες εναπομείνασες εξωστρεφείς «βαριές βιομηχανίες» της χώρας μας με τεράστια προοπτική στις διεθνείς αγορές νικελίου και κοβαλτίου.
Οι παραγωγικές της δυνατότητες, οι υποδομές και τα γεωγραφικά της πλεονεκτήματα υπερισχύουν σημαντικά των προβλημάτων και των ελλειμμάτων που οι διορισμένες, από τις εκάστοτε Κυβερνήσεις, Διοικήσεις κληροδότησαν μέσα από αστοχίες και κακοδιαχείριση…
Τα τελευταία χρόνια, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ βιώνουν ένα καθημερινό «μαρτύριο της σταγόνας» μέσα
σε ειδικό καθεστώς διαχείρισης, εγκλωβισμένοι μεταξύ αβεβαιότητας και ανασφάλειας, χάνοντας αποδοχές, δεδουλευμένα, κατακτήσεις και δικαιώματα όταν ο μηχανολογικός και τεχνολογικός εξοπλισμός των εγκαταστάσεων απαξιώνεται.
Η επένδυση στον παραγωγικό της εκσυγχρονισμό συνιστά αδιαπραγμάτευτη αναπτυξιακή απαίτηση και επιτακτική κοινωνική ανάγκη με προστιθέμενη αξία τόσο για τις τοπικές, όσο και για την εθνική οικονομία.
Κάθε, λοιπόν, Σχέδιο Εξυγίανσης οφείλει να περιέχει τη συνέχιση της παραγωγικής λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ και τη διατήρηση των υφιστάμενων θέσεων εργασίας, με τους υπηρετούντες εξειδικευμένους εργαζόμενους, αλλιώς είναι «σενάριο διάλυσης».
Οι εργαζόμενοι ήταν, είναι και θα είναι το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα αυτής της κορυφαίας μεταλλευτικής επιχείρησης και η τεχνογνωσία τους η «πρώτη ύλη» για μια νέα περίοδο ακμής της.
Η ΔΑΚΕ Ι.Τ. εκφράζει την αλληλεγγύη και τη διαχρονική στήριξή της στον τιτάνιο αγώνα των εργαζομένων και των Σωματείων της ΛΑΡΚΟ απέναντι στον «ξαφνικό θάνατο» της Επιχείρησης και την καθολική απόλυση 1.200 εργαζομένων που οδηγούνται στην ανεργία, τη μερική ή την απόλυτη φτώχεια.
Η απόφαση αυτή αναγκάζει σε ταυτόχρονη εγκατάλειψη των σπιτιών που διατηρούσε μεγάλη μερίδα συναδέλφων στους εργατικούς οικισμούς της ΛΑΡΚΟ δημιουργώντας σοβαρά ζητήματα ακόμη και για την επιβίωσή τους.
