Τρίτη 14 Μαΐου 2019

Δήλωση του Προέδρου της ΔΑΚΕ Ι.Τ. κ. Νικολάου Κιουτσούκη με αφορμή την Παρουσίαση της Ετήσιας Έκθεσης του ΙΝΕ – ΓΣΕΕ για την Ελληνική Οικονομία & Απασχόληση






Αθήνα, 14 Μαΐου 2019
Δήλωση
του Προέδρου της ΔΑΚΕ Ι.Τ. κ. Νικολάου Κιουτσούκη 
με αφορμή την Παρουσίαση της Ετήσιας Έκθεσης του ΙΝΕ ΓΣΕΕ για την Ελληνική Οικονομία & Απασχόληση

Αναγκαία η αλλαγή πλεύσης, επιτακτική η αλλαγή μείγματος πολιτικής

Σε μια ακόμη έρευνα του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, την Ετήσια Έκθεση για την Οικονομία και την Απασχόληση, φαίνεται ξεκάθαρα ότι οι πολιτικές επιλογές των τελευταίων ετών δεν αντιμετώπισαν χρόνιες στρεβλώσεις και παθογένειες του οικονομικού μοντέλου, αντιθέτως οδήγησαν σε παραγωγική απαξίωση και οξύτατη κοινωνική υποβάθμιση.

Η υπερφορολόγηση συνεχίζει να αποτελεί το βασικό συστατικό του μείγματος δημοσιονομικής πολιτικής εντείνοντας αδικίες και ανισότητες. Μισθωτοί και συνταξιούχοι, τα μόνιμα και νόμιμα φορολογικά υποζύγια, εξακολουθούν να σηκώνουν το δυσανάλογα μεγάλο-δυσβάσταχτο βάρος. Η μεσαία τάξη έχει καταρρεύσει, η φτωχοποίηση του κόσμου της εργασίας γενικεύεται καθώς για έναν στους τέσσερις εργαζόμενους τα 500€ φαντάζουν “άπιαστο όνειρο”…

Τα δυσθεώρητα πρωτογενή πλεονάσματα για τα οποία έχει δεσμευθεί η σημερινή κυβέρνηση έως το μακρινό 2060 υπονομεύουν απόλυτα το ρόλο του κράτους αφενός στη χρηματοδότηση της αναπτυξιακής πολιτικής της χώρας με έργα πνοής, και αφετέρου στην ενδυνάμωση του κοινωνικού ιστού με την άμβλυνση των ανισοτήτων και των φαινομένων περιθωριοποίησης. Υπό αυτές τις συνθήκες, η όποια ανάκαμψη της οικονομίας είναι αναιμική και εύθραυστη. Τα περιθώρια βελτίωσης δεν εξαντλούνται ούτε κατ΄ ελάχιστο, τα αποτελέσματα δεν διαχέονται στην καθημερινή ζωή των πολλών.

Οι Δημόσιες Επενδύσεις πετσοκόβονται κατά 58,7% σε σχέση με το 2009 ενώ οι  κοινωνικές δαπάνες υποχωρούν κατά 21,7% πιστοποιώντας ότι άλλο η πρόσκαιρη επιδοματική πρακτική και άλλο η πραγματική κοινωνική πολιτική. Το κράτος πρόνοιας έχει μετατραπεί σε “κράτος φιλανθρωπίας”.

Η ασθενική μείωση της ανεργίας γίνεται με όρους ευελιξίας –μερική και εκ περιτροπής απασχόληση– και ακραίας εργασιακής επισφάλειας –ενοικίαση ή υπεργολαβίες– σε θέσεις εργασίας χαμηλών δεξιοτήτων, γεγονός που δεν “συγκρατεί” το ανεξέλεγκτο braindrain (διαρροή εγκεφάλων) ούτε δημιουργεί προϋποθέσεις ποιοτικής διαβίωσης στα εργατικά νοικοκυριά που αδυνατούν να καλύψουν  έκτακτες, ακόμη και πάγιες ανάγκες.

Είναι σαφές ότι επιβάλλεται αλλαγή πλεύσης, αλλαγή μείγματος πολιτικήςΗ υλοποίηση ενός συνόλου διαθρωτικών αλλαγών για τον παραγωγικό μετασχηματισμό της οικονομίας, η επαναφορά της κανονικότητας στην αγορά εργασίας με Συλλογικές Συμβάσεις, δικαιώματα, πλήρη και σταθερή απασχόληση, η πραγματική στήριξη του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών οφείλουν να αποτελέσουν τους κεντρικούς άξονες ενός ανθρωποκεντρικού μοντέλου ισόρροπης ανάπτυξης που θα συνδυάζει με το βέλτιστο τρόπο την οικονομική μεγέθυνση με την κοινωνική δικαιοσύνη.

Κοινωνία και οικονομία, άλλωστε, είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Καμία, λοιπόν, μεταρρύθμιση δεν μπορεί να εφαρμοστεί με την κοινωνία απούσα ή γονατισμένη, η επιτυχία της προϋποθέτει και απαιτεί την κοινωνία όρθια.