Όλα αυτά φυσικά μετά τον άδικο χαμό ενός μικρού παιδιού στο προαύλιο του σχολείου του. Όπως λέει χαρακτηριστικά << Η εγκληματικότητα που οδήγησε στον θάνατο του 11χρονου Μάριου, υπάρχει εκεί πάρα πολλά χρόνια. Και μάλλον θα παραμείνει, αφότου φύγουν οι κάμερες >>
<< Θοδωρής Χονδρόγιαννος
Η εγκληματικότητα που οδήγησε
στον θάνατο του 11χρονου Μάριου, υπάρχει εκεί πάρα πολλά χρόνια. Και μάλλον θα
παραμείνει, αφότου φύγουν οι κάμερες.
Το λεωφορείο σταματά με δυσκολία
στην κατηφορική και γεμάτη λάσπες Λεωφόρο Δημοκρατίας. Τα φρένα της παλιάς
«φυσαρμόνικας» σκούζουν, καθώς επιβραδύνει για να μαζέψει τους επιβάτες από το
Τελωνείο, μία στάση στο κάτω Μενίδι, πολύ κοντά στο εκκλησάκι των Αγίων
Αποστόλων.
Στο λεωφορείο της γραμμής Α10 μπαίνουν τρεις άνθρωποι. Είναι
ταλαιπωρημένοι και βρεγμένοι από τη δυνατή βροχή. Πηγαίνουν κατευθείαν στις
τελευταίες θέσεις του λεωφορείου, εκεί όπου ενοχλούν και ενοχλούνται λιγότερο
από τον υπόλοιπο κόσμο. Οι υπόλοιποι επιβάτες, τους κοιτούν με αμηχανία, ίσως
και φόβο. Μοιάζουν τοξικοεξαρτημένοι. Έχουν μόλις επιστρέψει από κάποιο στενό
της Αυλίζας, μιας μενιδιάτικης συνοικίας όπου το εμπόριο ουσιών γίνεται ανοιχτά
στον δρόμο. Όλοι γνωρίζουν. Οι περισσότεροι κάνουν τη διαδρομή καθημερινά και
ξέρουν.
«Το εμπόριο ναρκωτικών και οι
πυροβολισμοί συμβαίνουν καθημερινά. Μένω στην περιοχή οκτώ χρόνια και όσο
θυμάμαι τον εαυτό μου, τα προβλήματα αυτά υπάρχουν»
Μετά από μερικές στάσεις, ένας
από αυτούς ξεκινάει να σπάει την κοκαΐνη μέσα στο λεωφορείο. Η εξάρτηση δεν του
αφήνει περιθώρια υπομονής. Έχει ανάγκη να πάρει τη δόση του τώρα. Κάποιοι
αντιδρούν, διαμαρτύρονται στον οδηγό. Βρισίδια, χριστοπαναγίες και προσβλητικές
εκφράσεις είναι στο καθημερινό λεξιλόγιο του Μενιδίου. Οι χρήστες δεν σταματούν
και ο οδηγός κάνει δεξιά, προτού προλάβουμε να φτάσουμε στους Αγίους
Αναργύρους. Πηγαίνει προς τα πίσω. Δεν αντιδρούν. Τους πετάνε έξω από το
λεωφορείο. Το λεωφορείο ξεκινά και πάλι.
Το παραπάνω περιστατικό ίσως
φαίνεται υπερβολικό. Όμως σίγουρα δεν φαίνεται εξωπραγματικό σε έναν κάτοικο
του Μενιδίου, του δήμου της Αττικής που καθόλου τυχαία δεν έχει αποταχθεί το
αρβανίτικο όνομά του έναντι του αρχαίου, αλλά εντελώς αταίριαστου, «Αχαρνές».
Το Μενίδι είναι ο τόπος όπου οι ήρωες του αποκτούν τατουάζ από τα 12 τους
χρόνια, κάνουν κόντρες με κλεμμένα αυτοκίνητα, κουβαλούν όπλα, πυροβολούν στον
αέρα και κάνουν χρήση. Αν δεν τα κάνεις όλα αυτά, δεν είσαι μάγκας και αλάνι.
Είσαι «φλώρος και πούστης» και δεν χωράς στο σκληρό αρβανιτοχώρι.
Η ζωή μου στο Μενίδι
Έζησα για 15 χρόνια στο Μενίδι.
Εκεί μεγάλωσα και εκεί έπιασα την πρώτη μου δουλειά. Σε αυτά τα χρόνια,
κατάλαβα ότι στο άτεγκτο σκηνικό του Μενιδίου συντρέχουν όλοι οι αναγκαίοι
όροι, για να χάσει τη ζωή του ένα νέο παιδί, όπως ο 11χρονος Μάριος. Το εμπόριο
ναρκωτικών, η ανεξέλεγκτη οπλοκατοχή και οι πυροβολισμοί στον δρόμο
μέρα-μεσημέρι είναι φαινόμενα με τα οποία πρέπει να μάθεις να συνυπάρχεις, αν
ζεις εκεί. Με άλλα λόγια, το περιστατικό του θανάτου ενός μαθητή Δημοτικού μοιάζει,
αλλά στατιστικά δεν είναι, τυχαίο. Οι προϋποθέσεις είναι εκεί, για να
επαναληφθεί. Κάθε μέρα. Στην περιοχή που οριοθετείται γύρω και μεταξύ των
λεωφόρων Δημοκρατίας και Φιλαδελφείας, «μερικά σπίτια πουλούν καθημερινά τον
θάνατο», λέει στο VICE ο κάτοικος της περιοχής, Γιώργος Κουλογιάννης.
Λίγα μέτρα μακριά από το σημείο
όπου έχασε τη ζωή του ο 11χρονος Μάριος, μένουν εδώ και χρόνια μερικοί φίλοι
μου. Όσα χρόνια συχνάζαμε στην περιοχή, ακούγαμε σχεδόν καθημερινά
πυροβολισμούς και βρίσκαμε κάλυκες από όπλα. Ακόμη, ήταν κανόνας να αποφεύγουμε
συγκεκριμένα στενά, στα οποία γινόταν το εμπόριο ναρκωτικών. Ήταν τα «στενά των
ποιητών», όπως τα λέγαμε κατ' ευφημισμό, αφού έφεραν τα ονόματα μεγάλων Ελλήνων
ποιητών - Γεωργίου Δροσίνη, Κωνσταντίνου Καβάφη, Γιάννη Ρίτσου, Οδυσσέα Ελύτη.
Αν δεν ήσουν χρήστης και βρισκόσουν σε αυτές τις οδούς των καταυλισμών των
Ρομά, υπήρχε ο κίνδυνος να σε περάσουν για αστυνομικό ή ασφαλίτη - και δεν
θέλεις να σε περάσει για αστυνομικό ένας έμπορος.
Αδράνεια της πολιτείας και χρόνια
εγκληματικότητα
Παίρνοντας καθημερινά τις γραμμές
των λεωφορείων Α10, Β10 και Γ9, που συνδέουν το Μενίδι με τις δυτικές συνοικίες
και την Αθήνα, έβλεπα κάθε τόσο δυνάμεις της Αστυνομίας να βρίσκονται επί των
λεωφόρων Δημοκρατίας και Φιλαδελφείας. Διμοιρίες των ΜΑΤ, κλούβες, περιπολικά.
Όμως, η μεγάλη εικόνα ήταν πάντα ότι η εγκληματικότητα παρέμενε αναπόσπαστο
μέρος της ζωής. «Το εμπόριο ναρκωτικών, η ηχορύπανση και οι πυροβολισμοί
συμβαίνουν καθημερινά. Μένω στην περιοχή οκτώ χρόνια και όσο θυμάμαι τον εαυτό
μου, τα προβλήματα αυτά υπάρχουν», λέει ο Ηρακλής Τσουζίνοφ, μαθητής Λυκείου
στο Μενίδι.
«Εμείς κάνουμε ό,τι μας λένε οι ανώτεροί μας. Αν μας πουν να μπούμε σε σπίτια, μπαίνουμε. Από την άλλη, δεν ξέρω ποιος βάζει το χέρι του στη φωτιά για 900 ευρώ τον μήνα»
Την αδράνεια της πολιτείας για
την αντιμετώπιση των χρόνιων προβλημάτων της περιοχής καταγγέλλει και ο Γιώργος
Κουλογιάννης, ενεργός κάτοικος του Μενιδίου: «Πριν από πέντε χρόνια,
δημιουργήσαμε έναν σύλλογο για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας στην
περιοχή. Απευθυνθήκαμε στις Αρχές και τους είπαμε ότι, αν δεν σταματήσει το
εμπόριο ουσιών και η οπλοκατοχή, θα θρηνήσουμε θύμα. Η κεντρική διοίκηση και οι
αστυνομικές Αρχές δεν έκαναν απολύτως τίποτα, παρότι αυτά τα προβλήματα
υπάρχουν από την εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων. Το αποτέλεσμα ήταν ο θάνατος ενός
παιδιού, για τον οποίο οι αρμόδιες Αρχές είναι ηθικοί αυτουργοί».
Οι ευθύνες της πολιτείας για την
κατάσταση που επικρατεί στο Μενίδι δεν αφορούν μόνο την καταστολή της
εγκληματικότητας. Αφορά, επίσης, τη δημιουργία των προϋποθέσεων ανάπτυξής της.
Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, παλιννοστούντες από τις χώρες του
Ανατολικού Μπλοκ έφτασαν και αφέθηκαν στην περιοχή, χωρίς καμία κρατική μέριμνα
ή πολιτική για την ένταξή τους στην τοπική κοινωνία και οικονομία. Το ίδιο
έγινε και με πληθυσμούς Ρομά και άλλες μεταναστευτικές ομάδες την περίοδο των
Ολυμπιακών Αγώνων, που εγκαταλελειμμένες αναζήτησαν άλλους τρόπους, για να
επιβιώσουν.
Οι ελάχιστες συλλήψεις που είχαν
γίνει στην περιοχή πριν από τον θάνατο του μαθητή και η παγίωση της
εγκληματικότητας, έχουν θέσει στο στόχαστρο της κριτικής την Αστυνομία.
Αστυνομική πηγή με καλή γνώση της κατάστασης στην περιοχή αναφέρει σχετικά:
«Εμείς κάνουμε ό,τι μας λένε οι ανώτεροί μας. Αν μας πουν να μπούμε σε σπίτια,
μπαίνουμε. Όμως και εμείς χρειαζόμαστε στήριξη και στελέχωση. Στην επόμενη
βάρδιά μου, θα είμαστε το μοναδικό περιπολικό που θα βρίσκεται στο Μενίδι. Δεν
λύνονται με τόσο λίγες δυνάμεις τα προβλήματα. Από την άλλη, δεν ξέρω ποιος
βάζει το χέρι του στη φωτιά για 900 ευρώ τον μήνα». >>
Διαβάστε περισσότερα στο www.vice.com
Μέσα από το blog έχουμε αναφερθεί στην καθημερινότητα των οδηγών λεωφορείων που εργάζονται στις συγκεκριμένες γραμμές και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.
Η πολιτεία απλά κλείνει τα μάτια ...
- Α10 : Ο Ηλίας οδηγός της ΟΣΥ μας αφηγείται τι συμβαίνει στις λεωφορειακές γραμμές Μενιδίου
- Συμπλοκή μεπιστόλια και μαχαίρια σε λεωφορείο .... που αλλού? μα φυσικά στο Α10
- Αυτοψία του star tv στο δρομολόγιο του τρόμου Α10 ΣΤ.ΛΑΡΙΣΗΣ - ΑΧΑΡΝΑΙ
- Ομάδα Ρομά επιτέθηκε με πέτρες σε λεωφορείο στο Μενίδι !!!
- Επίθεση με πέτρες σε λεωφορείο της ΟΣΥ στα Α . Λιόσια