Οι μεγάλες προκλήσεις για τις
Συγκοινωνίες της Αθήνας είναι σαφώς μεγάλες από εδώ και πέρα. Τα προβλήματα που
δημιούργησε η κρίση είναι φανερά και αφορούν το σύνολο των συγκοινωνιακών μέσων
μαζικής μεταφοράς στην πόλη.
Ακανόνιστα δρομολόγια στο Μετρό
και Τραμ, παλιά και κακοσυντηρημένα λεωφορεία και τρόλεϊ, αραιά δρομολόγια στον
Προαστιακό. Ο καθημερινός επιβάτης των παραπάνω μέσων είναι ο δέκτης όλων των
προβλημάτων που έχει φέρει η χρόνια κρίση στα ΜΜΜ της Αθήνας.
Το ζητούμενο είναι από τη μία να
σταματήσει ο κατήφορος των μέσων στην καθημερινότητα και από την άλλη να
υπάρξει μία σοβαρή ανασυγκρότηση των Συγκοινωνιών της πόλης που εξυπηρετούν
4,5εκατομμύρια επιβάτες. Η λέξη ανασυγκρότηση δεν είναι τυχαία. Στην κατάσταση
που είναι σήμερα το σύστημα συγκοινωνιών δείχνει πως αν δεν υπήρχε έστω το
δίκτυο Μετρό που με τα προβλήματα του μπορεί να σε μετακινήσει έστω και
καθυστερημένα σε πολλές περιοχές της Αθήνας η κατάσταση θα ήταν εκτός ελέγχου.
Το σχέδιο ανασυγκρότησης των
Συγκοινωνιών είναι περίπλοκο και να σχεδιαστεί και να εφαρμοστεό αλλά είναι
απαραίτητο να γίνει για να μπορέσει η πόλη να λειτουργεί σωστότερα, να
εκμεταλλευτεί τα δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν πέσει εδώ και 20 χρόνια για τα
μέσα σταθερής τροχιάς και με ένα πλάνο μέχρι να λειτουργήσει η Γραμμή 4 (όπου
τότε θα χρειαστεί και πάλι ένας επανασχεδιασμός).
Θα πρέπει ο ΟΑΣΑ να έχει
αυξημένες αρμοδιότητες και σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Μεταφορών να
δουλέψουν ένα σχέδιο στο οποίο όλα τα μέσα μεταφοράς που λειτουργούν στην
Μητροπολιτική Αθήνα να δημιουργήσουν ΕΝΑ πλέγμα και με τις προσθήκες που
περιμένουμε μέχρι το 2021 σε Μετρό και Τραμ (επεκτάσεις προς Πειραιά) να γίνει
ένα νέο πλάνο το οποίο επιπλέον να δημιουργήσει ένα σύστημα μεταφορών φιλικό
προς το περιβάλλον με μέσα που δεν θα είναι ρυπογόνα.
To πρώτο βήμα πρέπει να είναι η
καταγραφή της κατάστασης και τα κενά που έχει ή τα κενά που αφήνει.
Σε δεύτερη φάση θα πρέπει στο
σύστημα συγκοινωνιών να προστεθεί ο Προαστιακός και τα ΚΤΕΛ που εκτελούν δρομολόγια
εντός Αττικής. Είναι προφανές ότι αυτά τα δύο μέσα μπορούν να συμβάλουν θετικά
και να καλύψουν μέρος του φόρτου.
Αναφορικά με τον Προαστιακό, η
έλευση της ηλεκτροκίνησης μέχρι τον Πειραιά, δίνει νέες μεγάλες δυνατότητες
στις αστικές μετακινήσεις του μέσου που σήμερα είναι υποτυπώδεις. Υπάρχει ένα
σημαντικό δίκτυο από τον Πειραιά μέχρι τον Άγιο Στέφανο και από την Μαγούλα
μέχρι το Κορωπί που μπορεί άνετα να παίξει τον ρόλο 2 νέων γραμμών Μετρό με μία
συχνότητα τις ώρες αιχμής, ανά 10 λεπτά.
Τα δε ΚΤΕΛ μπορούν να
ανασχεδιάσουν κάποιες γραμμές τους και να "πέφτουν" πάνω σε σταθμούς
Μετρό, όπως για παράδειγμα τη Δουκίσσης Πλακεντίας ή το Νομισματοκοπείο.
Επίσης ο ανασχεδιασμός των
λεωφορειακών γραμμών με βάση τις σημερινές ανάγκες, η δρομολόγηση μικρότερων
λεωφορείων και μικρότερων διαδρομών με στόχευση τον τερματισμό τους σε σταθμούς
Μετρό,Τραμ και Προαστιακό μπορεί να φέρει αποτελέσματα.
Αυτό βέβαια εφόσον
πραγματοποιηθεί και μία ανανέωση λεωφορείων με στόχευση λεωφορεία ηλεκτρικά και
lng που θα βοηθήσουν στην μείωση και τελικά στον εκμηδενισμό των ρύπων. Αυτό θα
φέρει επίσης και σημαντική μείωση στα καθημερινά έξοδα των λεωφορείων που θα
εξοικονομήσουν χρήματα ενώ το σύστημα μεταφορών θα γίνει ακόμα περισσότερο
φιλικό προς το περιβάλλον.
Στην ίδια κατεύθυνση ήδη είναι
Μετρό, Τραμ, Προαστιακός και τρόλεϊ που με την ηλεκτροκίνηση είναι 100%
περιβαλλοντικά φιλικά και εντός του στόχου που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση για
πρακτικές περιβαλλοντικά φιλικές στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Με την ολοκλήρωση των επεκτάσεων
Μετρό και Τραμ σταδιακά από το 2018 μέχρι το 2021 το σύστημα μεταφορών θα
μπορέσει να διευρυνθεί και στους Δήμους του Πειραιά αλλά και στον ίδιο τον
Πειραιά και τελικά να καλύψει την πόλη.
Οι πόροι που χρειάζονται για την
ανασυγκρότηση των συγκοινωνιών έχει να κάνει και με την κάλυψη νέων θέσεων
εργασίας που θα επιτρέψει να γίνουν πιο τακτικά τα δρομολόγια τον μέσων άρα και
πιο αξιόπιστα.
Στο σύνολο τους οι Συγκοινωνίες
της Αθήνας με την ορθή πολιτική ανασυγκρότησης μπορούν να επανακάμψουν και να
δημιουργήσουν προϋποθέσεις για βιώσιμες, περιβαλλοντικά φιλικές μετακινήσεις σε
μία πόλη που δεν φημίζεται για τις περιβαλλοντικές πρακτικές της.