Το έχουμε βιώσει όλοι. Εκεί που
προσπαθείς να ελευθερώσεις το χέρι σου που έχει σφηνώσει ανάμεσα σε δυο
συνεπιβάτες, να προστατεύσεις την τσάντα σου, να προσπαθήσεις όσο το δυνατόν να
μην ενοχλήσεις στην άνοδο κάθοδο στις στάσεις, εκείνη τη στιγμή κάποιος κοντά
σου ή μακρυά σου θα αποφασίσει να λύσει το πρόβλημα του με φωνή σεντόρεια. Το
κερασάκι στην τούρτα της ούτως ή άλλως επιβαρυμένης πρωινής διαδρομής με το
λεωφορείο.
Πριν από περίπου 2 χρόνια, μπορεί
και παραπάνω. ο ΟΑΣΘ είχε κολλήσει (πιλοτικά μάλλον) αυτοκόλλητα με το σήμα
Απαγορεύονται τα κινητά εντός των λεωφορείων. Δυστυχώς αυτό ήταν κάτι που δεν
το εφάρμοσε σε όλα τα λεωφορεία και λίγο αργότερα ξεχάστηκε.
Κακώς!
Πραγματικά δεν υπάρχει χειρότερο
απ΄το να ακούς το ημερήσιο πρόγραμμα του καθενός ή τα οικογενειακά του
προβλήματα, μέσα στο αυτί σου καθώς εσύ προσπαθείς να συγκεντρώσεις τις σκέψεις
σου.
Ελάχιστοι είναι αυτοί που ακούω
να λένε “κλείσε είμαι στο λεωφορείο, θα σε πάρω εγώ”. Και όταν τους ακούω
πραγματικά μου έρχεται ένα αυθόρμητο μπράβο, θαρρείς και δεν είναι αυτονόητο να
το κάνουν. Οι περισσότεροι δε, από τους νέους κυρίως -και στην συντριπτική τους
πλειοψηφία γένους θηλυκού-, που ανακαλύπτουν όλα τα προγράμματα απεριόριστης
διάρκειας ανεξαρτήτου εταιρείας, πιστεύουν πως το λεωφορείο είναι το πλέον
κατάλληλο μέρος, μιας και δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν μέχρι να φτάσουν στον
προορισμό τους, για να λύσουν τα ερωτικά τους μπλεξίματα, να κουτσομπολέψουν
τις έτερες κολλητές ή να περιγράψουν λεπτομερώς πώς ήταν η μέρα τους μέχρι
εκείνη τη στιγμή αλλά και πώς προβλέπεται να εξελιχθεί στις επόμενες 10 ώρες.
Όχι ότι οι μεγαλύτεροι πηγαίνουν
πίσω. Αρκετοί θεωρούν ότι η διαδρομή του λεωφορείου είνια ο ιδανικός κενός
χρόνος στη διάρκεια του οποίου μπορούν να κλείσουν ραντεβού με υδραυλικό ή
γιατρό, να λύσουν θέματα εφορίας και νομικά, να μιλήσουν για τα προβλήματα
υγείας της γιαγιάς, να πούνε μια συνταγή για κοκινιστό μοσχαράκι ή να
αραδιάσουν το ημερήσιο πρόγραμμά τους σε όσους τους ζητούν συνάντηση εντός της
ημέρας. Ήμαρτον! Πραγματικά δεν είναι παραξενιά να ενοχλούνται και να μην
ενδιαφέρονται οι υπόλοιποι 100 στριμωγμένοι συνεπιβάτες για τα δικά σας
προβλήματα. Ας μάθουμε να σεβόμαστε τον διπλανό μας επιτέλους. Το ότι δεν
μπαίνουν όλοι στη διαδικασία να σας κάνουν παρατήρηση δεν σημαίνει ότι δεν
ενοχλείτε. Απλά εκμεταλλεύεστε την ευγένεια των γύρω σας.
Ίσως τελικά να μην είναι και τόσο
άσχημη ιδέα αυτή η απαγόρευση, παρόλο που δεν την βλέπω πια σε κανένα
λεωφορείο. Και κυκλοφορώ καθημερινά με λεωφορείο.
Το είδαμε εδώ