Τέλος εποχής για το υπουργείο Μεταφορών το οποίο αποκόβεται από τον τομέα των Υποδομών
και συνενώνεται με το υπουργείο Ναυτιλίας.
Με δύο προεδρικά διατάγματα, η κυβέρνηση (που λογικά θεωρεί πως ο δημόσιος τομέας δεν είναι αρκετά μεγάλος) δημιουργεί 5 νέα υπουργεία ενώ μετονομάζει 6 άλλα. Έτσι, το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων μετονομάζεται σε υπουργείο Υποδομών και Δικτύων ενώ το υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής μετονομάζεται σε υπουργείο Ναυτιλίας, Μεταφορών και Νησιωτικής Πολιτικής.
Ο τομέας των Μεταφορών θα είναι ουσιαστικά μία Γενική Γραμματεία εντός του υπουργείου Ναυτιλίας στην οποία μεταφέρονται ως σύνολο αρμοδιοτήτων, θέσεων και προσωπικού, η γενική διεύθυνση Μεταφορών και η γενική διεύθυνση Οδικής Ασφάλειας του πρώην υπουργείου Μεταφορών και Δικτύων, καθώς και η εποπτεία φορέων που ασκούν έργο μεταφορών και υπαγόντουσαν στο υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων.
Μέσω του διαζυγίου μεταξύ των Υποδομών και των Μεταφορών, εκτιμούμε ότι η κυβέρνηση έχει δύο στόχους:
- Να υποβαθμίσει των τομέα των Μεταφορών αφού εκ των πραγμάτων το κράτος θα έχει ολοένα και μικρότερο, έως και μηδενικό, ρόλο σε αυτές. Σε πολύ λίγο καιρό αναμένεται η μεταφορά πολλών συγκοινωνιακών ΔΕΚΟ (ΟΑΣΑ, ΟΣΥ, ΣΤΑΣΥ, ΟΣΕ) στο υπερταμείο με την επωνυμία Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας με τελικό σκοπό την ιδιωτικοποίησή τους ανεξάρτητα με τις υποσχέσεις της κυβέρνησης περί του αντιθέτου.
- Να μετατρέψει το υπουργείο Υποδομών και Δικτύων σε ένα υπουργείο «καλών νέων». Έτσι, έχοντας απαλλαχτεί από τον τομέα των Μεταφορών με τα ελλείμματα και τις ιδιωτικοποιήσεις στον ορίζοντα, ο υπουργός Σπίρτζης (ή ο διάδοχός του) θα μπορεί πιο άνετα να επιδοθεί στο κόψιμο κορδελών των αυτοκινητοδρόμων και των υπόλοιπων έργων που αναμένεται να παραδοθούν μέσα στους επόμενους μήνες.
Για την ιστορία, η πορεία του υπουργείου Μεταφορών (και παλαιότερα υπουργείου Συγκοινωνιών) έχει ως εξής:
- Υπουργείο Συγκοινωνίας, 1914-1944 (συστάθηκε ως νέο υπουργείο στις 19 Ιουνίου 1914 επί κυβερνήσεως Ελευθερίου Βενιζέλου με πρώτο υπουργό τον Δημήτριο Διαμαντίδη)
- Υπουργείο Σιδηροδρόμων και Αυτοκινήτων και επίσης Υπουργείο Συγκοινωνίας (συστάθηκαν από την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, Μάιος 1944)
- Υπουργείο Μεταφορών, Οκτώβριος 1944 – 1951 (πολλές βραχύβιες κυβερνήσεις της περιόδου έδιναν στον υπουργό Μεταφορών και το χαρτοφυλάκιο των Ταχυδρομείων Τηλεγράφων και Τηλεφώνων)
- Υπουργείο Συγκοινωνιών, 1951
- Υπουργείο Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων, 1955-1963
- Υπουργείο Συγκοινωνιών, 1963 – 1971
- Υπουργείο Ναυτιλίας, Μεταφορών και Επικοινωνιών, 1971 – 1973 (επί Χούντας)
- Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών, 1973-1977
- Υπουργείο Συγκοινωνιών, 1977 – 1985
- Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών, 1985 – 2009
- Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, 2009 – 2012
- Υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, 2012 – 2013
- Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, 2013 – 2015
- Υπουργείο Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού, 2015
- Υπουργείο Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού, 2015 (υπηρεσιακή κυβέρνηση Θάνου)
- Υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, 2015 – 2016
- Υπουργείο Ναυτιλίας, Μεταφορών και Νησιωτικής Πολιτικής, 2016