Τα ξέρει αυτά η Θεσσαλονίκη για πολλά χρόνια, για τα κτίρια του ΟΑΣΘ, τους μισθούς του ΟΑΣΘ, πως βήμα βήμα έφυγε ο ΟΑΣΘ από τον έλεγχο του δημοσίου, πώς λειτουργεί, τους μετόχους που τους μάθαμε μετά από χρόνια γιατί το υπουργείο δεν τους είχε, ήξερε η Θεσσαλονίκη και το ζει όλο αυτό που στήθηκε και λειτουργεί χωρίς να εξυπηρετεί επαρκώς και ποιοτικά τις ανάγκες του λαού της πόλης».
«Η έρευνα στον ΟΑΣΘ έδειξε πράγματα που δεν γίνονταν νομότυπα» δηλώνει στο Κόκκινο Θεσσαλονίκης 93.4 ο υπουργός Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων Χρήστος Σπίρτζης με αφορμή τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στον οργανισμό για τις οποίες τονίζει ότι «το έχω ξαναζήσει αυτό στη Θεσσαλονίκη, ενώ οι εργαζόμενοι έχουν πρόβλημα με τον εργοδότη τους διαμαρτύρονται στην ελληνική κυβέρνηση.
Δεν μπορεί να χρησιμοποιούνται οι εργαζόμενοι για πίεση στην κυβέρνηση. Τελείως τυχαία το ίδιο γινόταν με το Μετρό».
Ο κ. Σπίρτζης σημειώνει ακόμη ότι υπάρχει το παράδοξο στον ΟΑΣΘ «ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων να μην είναι απλοί εργαζόμενοι αλλά και μέτοχοι του οργανισμού» ενώ χαρακτηρίζει τον ΟΑΣΘ «πρότυπο και παράδειγμα που δείχνει γιατί οι συγκοινωνίες πρέπει να είναι δημόσιες και όχι ιδιωτικές».
Ο κ. Σπίρτζης αμφισβητεί το ύψος του χρέους του δημοσίου στον ΟΑΣΘ « εγώ πιστεύω το ακριβώς αντίθετο, μπορούν να το βεβαιώσουν οι υπηρεσίες αν υπάρχει αυτό το χρέος γιατί πρέπει κάποιος να δει τι γινόταν τα προηγούμενα χρόνια και τι γίνεται αυτό τον χρόνο, αν τηρείται η σύμβαση που υπάρχει μεταξύ του ΟΑΣΘ και του δημοσίου».
Θέτει επίσης ζήτημα με την σύμβαση που έχει ο οργανισμός με το δημόσιο τονίζοντας ότι η έρευνα που έγινε από μικτό κλιμάκιο του υπουργείου μεταφορών και του υπουργείου οικονομικών για το 2010 η οποία «έχει συγκεκριμένα ευρήματα, δείχνει πράγματα που δεν γίνονταν νόμιμα ή νομότυπα, εδώ υπάρχει συγκεκριμένο πρόβλημα που είναι αν η σύμβαση τηρείται από τον ΟΑΣΘ, αν την ακολουθούσε, πώς έπαιρνε όλα τα χρήματα, πώς από το 1953 μέχρι τώρα αν υπήρχε μια διαφορά και απευθυνόταν ο ΟΑΣΘ στα διαιτητικά δικαστήρια να κερδίζει πάντα, είναι πολύ παράξενο κι αυτό το θέμα, όπως είναι ανοιχτά και άλλα θέματα με την σύμβαση του 2001 και ξεχάστηκαν στη σύμβαση του 2008.
Αυτή τη στιγμή έχουμε δειγματοληπτικούς ελέγχους γιατί δεν είχαν δοθεί όλα τα στοιχεία σε σχέση με όλα τα ακίνητα που νοικιάζει και χρησιμοποιεί ο ΟΑΣΘ, και αυτή η έρευνα θα πρέπει να συμπληρωθεί, να μάθουμε τον αριθμό των εργαζομένων γιατί υπάρχουν αντιφάσεις ακόμη και γι αυτό το θέμα, αν οι μισθοί των εργαζομένων - μετόχων είναι αυτοί που πρέπει το ελληνικό δημόσιο να καλύπτει ως επιδότηση, δηλαδή δεν μπορεί να έχετε έναν μισθό Α και επιδόματα 2Α και να πληρώνει ο ελληνικός λαός τέτοια επιδόματα. Υπάρχουν κι άλλα θέματα νομικά ή παραλείψεις που κάνουν αυτή τη σύμβαση να μην στέκει καλά στα πόδια της».
Ερωτώμενος αν θα γίνουν νέες διαπραγματεύσεις με τον οργανισμό ο κ. Σπίρτζης απαντά και επιτίθεται ταυτόχρονα με σφοδρότητα στον ΟΑΣΘ: «η κυβέρνηση έχει συγκεκριμένη θέση σε ότι αφορά τα θέματα μαζικής μεταφοράς, δίνουμε την μάχη ώστε το εισιτήριο να είναι όσο το δυνατό πιο χαμηλά, να εξορθολογιστεί η λειτουργία για ποιοτικότερο έργο προς τον πολίτη, για το κόστος των αστικών συγκοινωνιών.
Όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια κακή κατάσταση σε δημόσιους φορείς δεν μπορεί να έχουμε ιδιωτικούς φορείς τους οποίους επικαλείται το συντηρητικό κίνημα της χώρας -για τις ιδιωτικοποιήσεις και μεταρρυθμίσεις- που θα κοστίζει πέντε φορές περισσότερο από ότι το χάλι που έχουν οι δημόσιες αστικές συγκοινωνίες στην Αθήνα.
Αν οι εργαζόμενοι θέλουν διάλογο για προβλήματα που έχουν και άπτονται του υπουργείου η πόρτα μου είναι ανοιχτή σε όποιον πολίτη περνάει από το υπουργείο πόσο μάλλον σε σωματείο εργαζομένων.
Αλλά να συναντηθούμε για να μου πουν οι εργαζόμενοι τι απαιτήσεις έχει ο ΟΑΣΘ από το ελληνικό δημόσιο, ε, δεν υπάρχει περίπτωση να κάνω συζήτηση, τι να συζητήσω; Είναι νομικό και διαιτητικό θέμα, έχει πολλά ανοιχτά προβλήματα προς διερεύνηση και επίλυση.
Είναι διαφορετικά τα θεσμικά ζητήματα που έχει ο ΟΑΣΘ στη Θεσσαλονίκη, είναι διαφορετικό που έχουν έναν φορέα τον ΣΑΣΘ να επιβλέπει την σύμβαση, δουλειά που δεν έχει κάνει γιατί δεν έχει τα μέσα, το προσωπικό, έχουμε ελλειπή στοιχεία για να γίνουν οι έλεγχοι, έχουμε ένα ηλεκτρονικό σύστημα στον ΟΑΣΘ το οποίο δεν έχει δώσει στον ΣΑΣΘ πρόσβαση για να γίνεται αυτή η δουλειά, έχουμε -από ότι αναγνωρίζεται από παντού- πολύ λιγότερα δρομολόγια από αυτά που έπρεπε να γίνονται, έχουμε μια προνομιακή πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια σε σχέση με εξυπηρετήσεις που γίνονταν στον ΟΑΣΘ, έχουμε μια ιδιαίτερη αντιμετώπιση της Περιφέρειας για τον ΟΑΣΘ, ε, έχει βοηθηθεί πολύ για να αντιμετωπίζει τα προβλήματα και για να έχει τα χρέη που έχει.
Για παράδειγμα, με μια απλή επιστολή του πρώην υπουργού του κ. Χατζιδάκη, για τον στόλο λεωφορείων του ΟΑΣΘ η Περιφέρεια έδωσε παράταση κυκλοφορίας σε λεωφορεία που έπρεπε να αντικατασταθούν. Με μια απλή επιστολή. Ούτε νόμο, ούτε υπουργική απόφαση. Δεν γίνεται να είναι στο χάλι που είναι οι αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης και κάποιοι να ζητάνε και τα ρέστα.
Δεν γίνεται να έχουμε ένα κλειστό μαύρο κουτί μέσα στο ελληνικό δημόσιο για το τι γίνεται μέσα στον ΟΑΣΘ και να επιδοτείται αυτός ο ιδιωτικός φορέας με εκατομμύρια κάθε χρόνο γιατί έτσι έχουν συνηθίσει από τους πολιτικούς τους φίλους.
Δεν γίνεται να μην ελέγχεται το συγκοινωνιακό έργο, δεν γίνεται να έχουμε αριθμό εργαζομένων που μεταβάλλεται ανάλογα με το τι λένε οι εκπρόσωποι του ΟΑΣΘ, δεν γίνεται να έχουμε μισθούς πάνω από το λογικό που θα καλύπτει το δημόσιο για μια ιδιωτική εταιρεία και στο τέλος, δεν ξέρουμε καν τι εταιρεία είναι ο ΟΑΣΘ.
Είναι ένα παράξενο μόρφωμα ο ΟΑΣΘ, δεν είναι ούτε ανώνυμη εταιρεία, έχει δική του μορφή, υπάρχουν πολλά παράξενα που θα διερευνηθούν μέχρι τέλους γιατί δεν μπορεί να υποφέρει ο λαός της Θεσσαλονίκης, να πληρώνει ο ελληνικός λαός απίστευτα ποσά και κάποιοι να το απολαμβάνουν.
Τα ξέρει αυτά η Θεσσαλονίκη για πολλά χρόνια, για τα κτίρια του ΟΑΣΘ, τους μισθούς του ΟΑΣΘ, πως βήμα βήμα έφυγε ο ΟΑΣΘ από τον έλεγχο του δημοσίου, πώς λειτουργεί, τους μετόχους που τους μάθαμε μετά από χρόνια γιατί το υπουργείο δεν τους είχε, ήξερε η Θεσσαλονίκη και το ζει όλο αυτό που στήθηκε και λειτουργεί χωρίς να εξυπηρετεί επαρκώς και ποιοτικά τις ανάγκες του λαού της πόλης».